waiTime *Sandrenia #House #Housemusic #Splashmusic |ARISE|

Μα οταν βρεχει....!!!

Ικετεύοντας: για λίγη δροσιά

με δάκρυα υγρασίας και μέθης άπνοια,

αυτή η νύχτα.

Στιγμές νιώθω την ζωή,

να περνάει δίπλα μου,

σαν λεπίδι μαχαιριού

που προσπαθεί ν' ανοίξει μια χαραμάδα...!!!

Σκληρό ηδονόχαρο αναρίγησμα

θλιμμένο λύγισμα χειλιών,

που πασκίζει να γίνει χαμόγελο..!!!

Σε θέλω και δεν αντέχω...

ψιθυρίζω..!!!

Κλαίω: απο κούραση και αγάπη...

και μια ανέμελη σκληρότητα αγκιστρώνεται,

στις κουρτίνες..!!!!

Διαβατάρικο σύννεφο ο έρωτας σκέφτομαι

σαν θα βρέξει....

μα όταν βρέχει σ' ερωτεύομαι,περισσότερο...!!!

Μελαγχολική απαντοχή..

Τη σημασία έχει που το μυαλό μου,

διακηρύττει αυτά που πιστεύει;;

 Το κορμί μου επαναστατεί

και η ψυχή μου, με μια θηριώδη ζωντάνια

αντιστέκεται...!!!

Θλίψη και παρεκτροπή...

ν'αντλείς δύναμη απ'την αδυναμία σου.

Τι θα μπορούσε να αντικαταστήσει τα μάτια σου;;;

ο ουρανός; Μπα θλιβερή απομίμηση..

η θάλασσα ... μπορεί..!!!

Είναι και τα χέρια σου,

τα χέρια σου....

ισχύς μαγνητίζουσα.....

!!!!!!!!!!

Αλλεπάλληλα κοιτάσματα φωτός...

αέρας που φτεροκοπάει..

λεπτές ρυτίδες πόνου ανάμεσα στα φρύδια..

έκφραση σκοπιμότητας στο πρόσωπο..

και η εικόνα σου διαγράφεται στο στερέωμα...!!!

Γεωργία Χρυσ. 24/9 /2016

Πώς σ’αγαπώ;

Πώς σ’αγαπώ; 

Τους τρόπους ας μετρήσω.
Σ’αγαπώ στο βάθος, πλάτος και ύψος
που η ψυχή μου δύναται να φτάσει, σαν ψάχνει αόρατη
να βρει το τέλος του Είναι και της Χάρης της ιδανικής.
Σ’αγαπώ στο επίπεδο της ταπεινότερης
καθημερινής ανάγκης, κάτω απ’τον ήλιο ή του κεριού
το φως.
Σ’αγαπώ ελεύθερα, όπως παλεύουν οι άντρες
για το Δίκιο.
Σ’αγαπώ αγνά, όπως απεχθάνονται τον Έπαινο.
Σ’αγαπώ με το πάθος που έντυνα
παλιά τις λύπες μου και με την πίστη
των παιδικών μου χρόνων.
Σ’αγαπώ με μιαν αγάπη που νόμιζα πως έχασα
μαζί με τους χαμένους μου αγίους

σ’αγαπώ
με την ανάσα,
τα χαμόγελα, τα δάκρυα όλης της ζωής μου!

και αν
ο Θεός ορίσει
θα σ’αγαπώ περισσότερο μετά το θάνατο.

Ε.Μπράουνιγκ, Σονέτο XLIII, Ερωτική Ποίηση.

Εγώ σ'αγάπησα εδώ...

Όταν τα όνειρα δεν χωράνε στα μάτια... γίνονται δάκρυα και κυλάνε... 

Είναι κι εκείνα τα όνειρα που προσπαθείς να ξανακοιμηθείς...για να δεις την συνέχεια...
Και έρχεται μια μέρα...
που απλά... προχωράς!
Δεν σηκώνεις το τηλέφωνο...δεν απαντάς σε μήνυμα...απλά προχωράς...!
Δεν φταίνε οι άνθρωποι που μας απογοητεύουν...
φταίμε εμείς...
που τους δίνουμε μεγαλύτερη αξία...
 απ'όση μπορούν ν'αντέξουν!

Αυτό το άγγιγμα...

                          

Στ' απέραντα μυστήρια του χρόνου 

και του χώρου,

αισθάνομαι το μπράτσο σου γύρω απ'τον ώμο μου

 και δεν φοβάμαι...

Το άγγιγμα του χεριού σου καθώς περνάς,

τόσο ανάλαφρο,τόσο γρήγορο,

πως κανένας άλλος δεν υποψιάζεται πόσο στοργικά με γαληνεύει,

αυτό το άγγιγμα...

 με στιρίζει για να αντέξω και την πιο σκληρή μέρα.

Ακόμα και τις νύχτες

που κοιμάμαι μόνη,

βλέπω τα μαξιλάρια πλάι-πλάι:

το ένα είναι η αγάπη μου-

το σφιχταγκαλιάζω κι
αποκοιμιέμαι...

Ακόμα κι αν δεν συναντηθουμε ποτέ πια,

αισθάνομαι 

πως ολόκληρη η περιπέτεια της ύπαρξης

 έχει δικαιωθεί,

αφού σε γνώρισα... 

'Οποτε χρειάστηκα κάποιον 
για να μοιραστεί τη χαρά μου,
ή κάποιον για να με κρατήσει 
όταν ο κόσμος μου γκρεμιζόταν,
ήσουν κοντά μου.
Και ξέρω πως θα είσαι -αύριο,...πάντα...!

ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ...

Μόνο μία ευτυχία υπάρχει στη ζωή, ν’αγαπάς και ν’αγαπιέσαι.

 "Τι είναι η αγάπη;

Οι άγγελοι την ονομάζουν επουράνια χαρά, οι διάβολοι: μαρτύριο της κόλασης, οι άνθρωποι τη λένε αγάπη.

Δεν είναι συμπόνια μήτε καλοσύνη. 

Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει. Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται. 

Μα στην αγάπη είναι ένας. Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα. Δεν ξεχωρίζουν. 

Το εγώ κι εσύ αφανίζονται. 

ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ..."

Μια στιγμή φτάνει μόνο...

Μια στιγμή φτάνει μόνο να σε θυμηθώ
Τα μάτια σα κλείσω αμέσως είσαι εδώ
Κάνω τα χέρια μου αγκαλιά για να σε κλείσω μέσα, έλα
Κρυμμένος είσαι πάλι στο μυαλό μου μέσα
Έκανα τόσα για να καταφέρω να σε σβήσω
Τόσες βραδιές, αχρείαστες, τόσα βήματα πίσω
Τι δεν θα έδινα να ζήσω ξανά και ξανά την κάθε μας στιγμή
Την πρώτη αγκαλιά τα πρώτα φιλιά
Τόσα έκανα να σε κερδίσω
Με τι ψυχή τώρα να τα αφήσω, να τα γκρεμίσω
Γύρισε πίσω, σου φωνάζω δυνατά
Γύρισε πίσω, μα η φωνή πίσω γυρνά άδεια
Άδεια από ψυχή από καρδιά
Άδεια από ζωή από συναίσθημα
Υπάρχουνε στιγμές που σε αγαπώ
που σε μισώ, μα πάλι είμαι εδώ
και σε ζητώ